Palestijnen voelen zich als dieren behandeld |
2002 nr. 6
hoofdmenu
inhoudsopgavearchiefover 'tKAuw reactie |
Op verzoek van de redactie schreef Franciskaans Vredeswachter Louis Bohte bijgaand artikel. Van oktober 2001 tot en met januari 2002 verbleef hij namens 'Civilians for Peace' als burgerwaarnemer in Palestina. Over zijn bevindingen ter plekke rapporteerde hij - onder meer - in diverse nummers van 't Kan Anders Vredeskoerier. Toen ik vorig jaar naar Israël en de Palestijnse gebieden ging, was mijn uitgangspunt: Geen jood wil voor zijn veiligheid en voortbestaan van wie dan ook afhankelijk zijn. En de Palestijnen willen daar de prijs niet voor betalen. Daar ontdekte ik, dat er pas vrede mogelijk is, als het leven van een Palestijn even kostbaar is als het leven van een Israëli. Ik werd me er ook van bewust, dat in de politiek macht boven recht gaat. Voor mij is het centrale probleem in feite het eeuwenoude antisemitisme, dat tot het Zionisme geleid heeft. Wat ik tegenkwam in Israël was het gevoel, dat 'als wij joden even verslappen, wij er meteen van langs krijgen'. Dit kan paranode lijken, maar in feite is de werkelijkheid niet anders.
In Nederland gaat nu wat genoemd wordt de 'gedoogcultuur' aangepakt worden. In het verleden werd de Shoah gedoogd, de genocide in Rwanda en Burundi. Vietnam stopte de 'killing fields' in Cambodja, maar werd door de VS hiervoor afgestraft. Binnen de gedoogcultuur is het voor Israël niet zo moeilijk gewoon zijn gang te gaan. We leven van hype naar hype. Soms is er verontwaardiging, zoals na de slachting deze week in Gaza, maar na enige tijd zijn de meeste mensen het wel weer vergeten en heeft Sharon zijn doel bereikt. Een mensenleven telt niet voor hem. |
|
hoofdmenu
inhoudsopgave
archief
over 'tKA
Laatst gewijzigd: 24 september 2002 |