Navo-bombardementen als humanitaire actie


Terug naar Terug

De gevolgen van de bombardementen op voormalig Joegoslavië is voor mensen van de vredesbeweging opnieuw een bewijs dat geweld en het dreigen met geweld geen conflicten kan oplossen. In dit geval lijkt het erop dat het dreigen met geweld de geest uit de fles heeft geroepen, wat zelfs tot een wereldramp kan leiden.
Voorstanders van NAVO-ingrijpen zien, nu de bombardementen niet gebracht hebben wat men er van verwachtte, geen andere oplossing dan meer geweld. Meer van hetzelfde in plaats van zoeken naar een andere weg.

Hoe begrijpelijk ook dat men Albanese Kosovaren bescherming wil bieden tegen de Servische terreur; men zal toch in moeten zien dat door de NAVO- acties de positie van de mensen daar nog meer verslechterd is en een oplossing nog verder weg. Zowel in Joegoslavië als in de rest van de wereld zijn de standpunten verscherpt, bemiddelingspogingen zullen dan ook heel moeilijk zijn, toch lijkt dat de enige weg om aan deze ramp een einde te maken. Er zullen mensen nodig zijn die het vertrouwen van beide partijen hebben om de onderhandelingen weer op gang te brengen. Tijdens PAIS/HVB- overleg werd gedacht aan een driemanschap van bijv. Jimmy Carter, Michael Gorbatsjov en Nelson Mandela.

Toegeven dat de interventie heeft gefaald lijkt voor de NAVO een nederlaag. Mij lijkt het juist van moed te getuigen om te erkennen dat men de situatie verkeerd heeft ingeschat. Als het de NAVO-landen echt gaat om een humanitaire actie dan moet men nu stoppen met de bombardementen, alles in het werk stellen om de vluchtelingen zo goed mogelijk op te vangen en niet zoals Nederland kissebissen of het aantal vluchtelingen wel eerlijk over de verschillende landen verdeeld wordt, en men moet terug naar de onderhandelingstafel.

Gaat de NAVO door op deze weg dan schenden ook zij de mensenrechten en daarmee verliezen ze zeker hun geloofwaardigheid.

Tilly de Waal

Terug naar Terug


Last Updated 28 april 1999 by Chris Geerse