Persoonlijk denk ik dat om te overleven, politieke partijen niet zonder sponsoring kunnen en omgekeerd bedrijven niet zonder politieke steun. Sponsoring is dan ook een 'conditio sine qua non'. Paradoxaal genoeg zal hierdoor ons huidig politiek bestel uiteindelijk ten onder gaan, omdat deze wederzijdse afhankelijkheid op zeker moment aan een ieder duidelijk zal maken dat haar reilen en zeilen wordt bepaald door het 'recht van de sterkste'. Ervan uitgaande dat deze basis voor de tot inzicht gekomen goegemeente onaanvaardbaar is, zullen wij op een goede dag dan ook de politiek massaal de rug toekeren. Met andere woorden, met sponsoring - hoe noodzakelijk deze voor hun voortbestaan ook is - graven partijen langzaam maar zeker hun eigen graf.
Kortom, het is te voorzien dat dankzij het niet te stoppen mens- of
bewustwordingsproces, op een gegeven moment niet langer de aan elkaar
gekoppelde bedrijfs- en partijbelangen (dus het recht van de sterkste), maar de
mensenrechten (dus het algemeen belang) de koers van het beleid zullen
bepalen. Begrijpelijkerwijs zullen daarvoor de Verenigde Naties omgebouwd
moeten worden van een ongeloofwaardige organisatie van regeringen, die
gedwee aan de leiband van 'uncle Sam' lopen, tot een mondiaal beleidsorgaan
met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat handen
en voeten weet te geven aan de dringende oproep van alle twintig winnaars van
de Nobelprijs voor de Vrede, om de periode 2001-2010 te besteden aan de
effectuering van een 'Cultuur van Vrede en Geweldloosheid', als vervanging
van de huidige 'Cultuur van Oorlog en Geweld'.
Wouter ter Heide
Naar: Inhoudsopgave archief of Inhoudsopgave 't Kan Anders
Last Updated 21 maart 2000