Brief aan de kinderen (1)

Een vredestijdschrift is het aan zijn eigen idealen verplicht een hoekje te reserveren voor de jongeren. Liefst om ze zelf aan het woord te laten natuurlijk. Maar heeft de jeugd nog wel idealen? Een wel zeer afgezaagde vraag die vaak met een al even voorspelbaar Nee wordt beantwoord. Toch komt dat voornamelijk door het versleten begrip 'ideaal'. Het heeft een ranzige bijsmaak gekregen en veronderstelt verheven, dus saaie gedachten voor oude mensen om jou mee te vervelen (!). Een vredesgroep heeft hooguit doelstellingen, hanteert een duidelijk beleid om nuchter mee aan de gang te gaan en dat oorspronkelijke ideaal is weliswaar aanwezig maar onzichtbaar.

Dichteres Henriëtte Roland Holst verwoordde het aan het begin van de twintigste eeuw aldus: ..."Menschheid roept ons: zij bloedt uit vele wonden; zij schreit om de kracht van ons hoofd, ons hart"...

Dat komt nu nogal gezwollen over maar eigenlijk was Henriëtte met eenzelfde vredesstreven bezig als de moderne vredesactivist. Er woedden twee wereldoorlogen, desondanks hielden honderd jaren taai verzet tegen dit gigantisch geweld de vredesgedachte levend. Die veranderde slechts van toon.
Youp van 't Hek was allerminst gezwollen of verheven bezig tijdens zijn Oudejaarsconference 1999 met zijn verhaal over een bezoek, samen met zijn tienjarige zoon, aan de oude mevrouw Van Dijk. Beiden ondergaan verbaasd hoe geïnteresseerd deze hoogbejaarde dame is naar de dagelijkse dingen waar Youps zoon mee te maken heeft, ze kan luisteren, ze kan zelf alleraardigst vertellen. Maar ook Youp en zijn zoon zijn eerlijk benieuwd naar haar stukje historische werkelijkheid. Dit luisteren naar elkaar moet eigenlijk het begin betekenen van verandering ten goede, van harmonie en dynamiek.

Henriëtte in 1912, Mevrouw van Dijk, vader en zoon Van 't Hek in 2000... ze hadden alle vier verschrikkelijk veel te vertellen. Niks rotjongeren, niks oud mens. Eigenlijk vooral Tolerantie op hoog nivo.

Miep

hoofdmenu    inhoudsopgave    archief    over 'tKA   

Updated: 7 februari 2001