Israëlische vanzelfsprekendheden

Amira Hass, Joodse Israëli, woonde vier jaar in Gaza en is schrijfster van het boek 'Drinking the Sea at Gaza'. In de krant Ha'aretz van 1 november 2000 schreef zij een artikel dat de Israëli's een spiegel voorhoudt: zie hoe discriminerend jullie zijn geworden. Hierbij passages uit het artikel, feiten die steeds opnieuw verteld moeten worden.

Hoe vanzelfsprekend dat veertigduizend mensen al meer dan een maand onderworpen zijn aan een totaal uitgaansverbod in de Oude Stad van Hebron om het leven van vijfhonderd Joden te beschermen. Hoe volstrekt vanzelfsprekend dat bijna geen Israëli hierover spreekt, of zelfs geen weet heeft van dit feit. Hoe vanzelfsprekend dat vierendertig scholen voor Palestijnse kinderen al een maand gesloten zijn en de kinderen dag en nacht opgesloten zitten in hun benauwde en overvolle woningen. Hoe vanzelfsprekend dat een islamitisch gebedshuis als de Ibrahimi-moskee verboden gebied is voor de duizenden moslims die willen bidden.

Het is zo gewoon dat de Joden mogen wonen waar ze maar willen in het Land van Israël, aan beide zijden van de Groene Lijn. Het is zo gewoon dat een Jood die in Tel Aviv geboren is, verhuizen mag naar Hebron of Yitzhar, en het is even gewoon dat de Palestijnen dat recht niet hebben en niet mogen verhuizen naar Tel Aviv of Haifa, zelfs niet als het land en de huizen daar in bezit zijn van hun familie. Het is heel gewoon dat tot op de dag van vandaag Israël de Joodse gemeenschap in Hebron de gelegenheid geeft om uit te breiden, zoals Israël overal in de bezette gebieden de Joodse nederzettingen uitbreidt. Zo is het ook vanzelfsprekend dat de Palestijnen een reisvergunning moeten vragen bij de Israëlische autoriteiten om Oost-Jeruzalem of Gaza in te mogen.

Gedurende de zomers in Hebron komt er dagen, soms weken geen stromend water uit de kranen in Palestijnse woningen. Aan de andere kant hebben de Joodse buren van de Palestijnse Hebronieten in de Oude Stad of in de nabijgelegen Joodse wijk Kyriat Arba geen problemen als het gaat om de watervoorziening. Dezelfde situatie is gangbaar in vele Palestijnse gemeenschappen op de Westoever: terwijl de Palestijnen geen water hebben, genieten de Joodse nederzettingen van hun groene gazons.

Jan Baan

Bron: De Brug, december 2000; 020-6795850

hoofdmenu    inhoudsopgave    archief    over 'tKA   

Laatst gewijzigd: 10 augustus 2001