Aan de kinderen (slot)

't Kan Anders
2001 nr. 5

hoofdmenu

inhoudsopgave

archief

over 'tKA

uw reactie

Er wordt in de media nogal wat afgemord momenteel over die Babyboom-generatie. Plotseling lijkt er niets meer aan te deugen, 'ze' lieten in de loop der jaren hun kritische houding varen, 'ze' verkwanselden hun idealen voor vette banen, dikke auto's en wisselende partners, hun edel protest bleek achteraf slechts waan van een handvol ludieke jaren.
Wat bedoelen de criticasters met 'ze'? Die vrolijk-opstandige jeugd bestond voor het grootste deel uit studenten, zoals dat doorgaans in heel veel landen de moedige gangmakers waren op het plein van de Hemelse Vrede, in de straten van Belgrado en tussen de krottenwijken van Latijns-Amerika. 'Ze' hoeven zich nergens voor te schamen.

Tijdens de bezettingsjaren in de Tweede Wereldoorlog waren er de weinige echte helden, terwijl de rest bestond uit (heel begrijpelijk overigens) bange burgers.
Maatschappelijk protest komt nu eenmaal zelden uit de hoek van wie zichzelf brave burgers wanen; dat was ook in die Hollanditisjaren al zo. Wanneer ik vandaag aan een willekeurige veertiger of vijftiger vraag wat ze zich herinneren van die toenmalige Provo's, van het Lieverdje en het geweldloos kraken van de gevestigde orde, dan weten ze dikwijls niet waar ik het over heb. Oh, je bedoelt die knullen met lange haren en die meiden in soepjurken?....
Zo heeft ieder land z'n eigen grijze massa, een formidabel kluwen vlijt, braafheid en kneuterigheid, wonend in kleurloze villa's of temidden van zenuwslopende flatgebouwen. Het zou pas echt onthutsend zijn als boze jongeren niet regelmatig hun jeukende handen op die steile monumentenchaos lieten inbeuken.

Nu zijn jullie aan zet. Heldhaftigheid is momenteel niet vereist, er is zelfs geen militaire dienstplicht meer die je zou kunnen weigeren. Wat wel overeind moet blijven zijn de, wat genoemd wordt, normen en waarden, wat die dan ook betekenen mogen.
Ik ben er bijna van overtuigd dat ook voor jullie, (klein)kinderen van die zestiger dwarsliggers, de dagelijkse vanzelfsprekendheden niet meer heilig zijn. Jullie lopen keurend en kiezend langs de schappen van onze samenleving en maken samen een cocktail uit muziekwaaiers, bewegingsdrang en sociale betrokkenheid. Want het houdt ook jullie bezig, de mensenrechten, de dierenrechten en andermans cultuurrechten. De jeugdwens naar mooier menselijker spelregels is van alle tijden. Hun zestiger droom is nu de jouwe. Prik die gevestigde netwerken door, als je vindt dat ze ondeugdelijk zijn. Vertrouwen in je persoonlijke vermogens en die van je vrienden zullen ervoor zorgen dat ook jouw generatie zich over zo'n vijfentwintig jaar niet hoeft te schamen.

Miep