Door overerving zijn we als vereniging Pais lid van de WRI, de Internationale van Oorlogstegenstanders, of, in goed Engels, de War Resisters International.
Die overerving stamt uit 1980, het jaar waarin de toenmalige ANVA, die lid was, fuseerde met de WEPS, de Werkgroep voor Ekologie, Pacifisme en Socialisme. Daaruit ontstond de vereniging ‘t Kan Anders, die vervolgens in 1996 met de aktiegroep Van Zwaarden naar Ploegscharen opging in de vereniging Pais.
De WRI is opgericht in 1921 en wel in Bilthoven. Kees Boeke heeft daarbij een rol gespeeld. Daarvóór, in 1919, had hij al hetzelfde gedaan met de IFOR, toen een echte Christelijke vredesinternationale, zoals Hannes de Graaf opmerkte bij bespreking van het boekje Het leven van Kees Boeke’ uit 1971. Kees Boeke was tot de conclusie gekomen dat wat de taak van de kerk had moeten zijn door anderen buiten de kerken werd overgenomen.
Momenteel zetelt de WRI in Londen. Ze vormt een internationaal netwerk van pacifistische en anti-militaristische organisaties in meer dan 30 landen. Naast de deelnemende organisaties, ook wel secties genaamd, kent de WRI ook individuele leden. Eenmaal per jaar komt de Council (=raad) bijeen. We worden daar als Pais vertegenwoordigd door onze internationaal secretaris.
Opmerkelijk is de grote overeenkomst tussen de Beginselverklaring va de WRI en dat wat Pais beweegt. Dit zowel wat betreft het langs geweldloze weg willen bevorderen van veranderingsprocessen, als ook t.a.v. verschijnselen van economische exploitatie die hebben geleid tot sociale wanverhoudingen en tot vernietiging van de leefomgeving. Waar wordt gesproken over ‘bevrijdingslegers’ en over humanitaire militaire interventie blijken de opvattingen van de WRI en van de vereniging Pais ook parallel te lopen.